ای آنکه هر خیری را از او امید دارم

بسم رب الرفیق

 وقتی می شنوم که وارد «قرقگاه» تو شده م، حس آرامش پیدا میکنم. چه خوبه که همیشه بهانه هایی هست که پشت سرم رو نگاه کنم و بخوام دوباره برگردم! و چه خوب تر که من بنده ی تو ام! و اگر آغوش تو همیشه باز نبود، به کجا پناه می بردم؟! 


پ.ن
از امشب
یک نفر پشت در خانه هایمان نان و خرما می گذارد 
یک نفر که نمی شناسیمش.

تلک الایام